Η Μήδεια στην ελληνική μυθολογία
Στην ελληνική μυθολογία, η Μήδεια είναι κόρη του βασιλιά της Κολχίδας, Αιήτη και της Ωκεανίδας Ιδυίας ή Εκάτης και εγγονή του θεού Ήλιου. Από τη θεία της, Κίρκη, είχε μάθει την τέχνη της μαγείας, την οποία χρησιμοποιούσε σ’ όλη τη ζωή της .
Με τις συμβουλές της Μήδειας ο Ιάσονας κατάφερε να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας, κάτι που δεν θα κατόρθωνε χωρίς τις ιδιαίτερες ικανότητες της Μήδειας που με τα μάγια της αποκοίμισε τον ακοίμητο δράκο που το φυλούσε.
Της καταλογίζουν τον φόνο του αδελφού της, που ποτέ δεν έκανε.
Ο γάμος του Ιάσονα και της Μήδειας έγινε κρυφά σε ένα σπήλαιο που έκτοτε θεωρείτο ιερό της Μήδειας.
Σύμφωνα με τον Διόδωρο έζησαν δέκα χρόνια μαζί και απέκτησαν παιδιά, δύο ή τρία, οι δύο πρώτοι δίδυμοι, ο Θεσσαλός και ο Αλκιμένης, και ο τρίτος, πολύ μικρότερος απ’ αυτούς, ο Τίσανδρος. Κατά μία άλλη παραλλαγή τα παιδιά που απέκτησαν ήταν παραπάνω από τρία και φτάνουν στο σύνολο τα δεκατέσσερα.
Και ενώ στην αρχή την τιμούσε ο Ιάσονας, αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση του βασιλιά Κρέοντα να τον παντρέψει με την κόρη του Γλαύκη. Η Μήδεια θα εξοριζόταν. Με την προθεσμία μιας μέρας που κέρδισε η Μήδεια ετοίμασε την εκδίκησή της.
Της έστειλε δηλητηριασμένο χιτώνα σαν δώρο για το γάμο της, ο οποίος έβγαζε φλόγες και την έκαψε.
Λέγεται λοιπόν πως στη συνέχεια η εκδίκησή της δε σταμάτησε εδώ, αλλά έφτασε στο πιο αποτρόπαιο έγκλημά της. Σκότωσε τα δύο της παιδιά Φέρητα και Μέρμερο. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή η Μήδεια όχι μόνο δεν σκότωσε τα παιδιά της αλλά είχε προσπαθήσει να τα κάνει αθάνατα.
Για τους Αθηναίους, η Μήδεια δεν σκότωσε τα παιδιά της, οι Κορίνθιοι το έκαναν, οι εχθροί των Αθηναίων-βρισκόμαστε στα 431 π.Χ., τη χρονιά που ξεσπάει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, και η Κόρινθος είναι σύμμαχος της μισητής Σπάρτης-, και μάλιστα οι Κορίνθιοι φόρτωσαν το έγκλημα στη Μήδεια.
Η Μήδεια, για όσα διαπράττει ή σκέφτεται να διαπράξει, διώκεται από την πατρίδα της, από την Ιωλκό, από την Κόρινθο, από την Αθήνα. Ωστόσο, μετά το πέρας του τελευταίου της «εγκλήματος» ανέρχεται στους ουρανούς με άρμα που στέλνει ο Ήλιος και μεταφέρεται στα Ηλύσια πεδία, όπου παντρεύεται στον Αχιλλέα.
Δε θα μάθουμε ποτέ την ιστορική αλήθεια, πάνε πολλά χρόνια από τότε και το όνομα της Μήδειας θα είναι πάντα συνδεδεμένο με αποτρόπαιες πράξεις.
Ο αρχαίος Έλληνας θεατρικός συγγραφέας Ευριπίδης ονόμασε τη Μήδεια, μια τραγωδία βασισμένη σε αυτόν τον μύθο. Παίχτηκε για πρώτη φορά το 431 π.Χ. ως μέρος μιας τριλογίας, τα άλλα έργα της οποίας δεν έχουν διασωθεί.
Το έργο προειδοποιεί να μην αφήσουμε τους εαυτούς μας να καταναλωθούν από τις ορμές μας, απεικονίζοντας τον Ιάσονα ως κατακριτέο για την αδιάκοπη επιδίωξή του για κοινωνικό κέρδος και την ύβρισή του και τη Μήδεια που φταίει για τον παθιασμένο έρωτά της μετατράπηκε σε παθιασμένο μίσος για τον Ιάσονα.
